Jane Austen - Duma i uprzedzenie

"Duma związana jest z tym, co co sami o sobie myślimy, próżność zaś z tym, co chcielibyśmy, żeby inni o nas myśleli."

Myślę, że w życiu przychodzi taki moment, kiedy wszystko co znamy nagle zaczyna nam się nudzić i nie przynosi już takiej radości jak zwykle. Monotonność w życiu doprowadza nas do nie najlepszego stanu. Dlatego czasem dobrze jest oderwać się od tego i spróbować czegoś całkowicie innego. Można by było powiedzieć, że z klasyką spotykam się najczęściej w szkole i może właśnie dlatego uważałam ją za oklepaną i nudną. Jednak nie zdawałam sobie sprawy z tego, że czasem czytając coś wybiegającego od tego, co zazwyczaj wybieram, mogę odnieść aż tak zaskakujące wrażenia z lektury. Zacznijmy więc od początku.

Jane Austen oczarowała mnie swoją powieścią. Pewnie zastanawiacie się, co jest w niej takiego niezwykłego. Na pierwszy rzut oka można by było stwierdzić, że nic takiego nie ma. Jednak niech nie wprowadza was to w błąd. Autorka ukazuje nam zwykłą rodzinę, która stara się pokazać jako ktoś znaczący w swoim otoczeniu. Jednak rodzina ta nie jest wcale taka idealna i ma swoje dość liczne przywary, które niestety nie tak łatwo jest zatuszować. Jak więc młode damy z tego domu mają znaleźć dobre partie na swoich mężów. Ich szanse na to są wręcz znikome. Na szczęście honor całej rodziny uratować mogą dwie córki, które mają więcej rozumu niż można by się można spodziewać po członkach tejże rodziny.

Powieść opiera się głównie na wątku miłosnym, co może niektórych zniechęcać. Jednak jest to dosyć zabawny temat w wykonaniu pani Austen. Autorka w książce ośmiesza rodzinę Bannetów i bardzo uwydatnia ich dziwne zachowania. Moim zdaniem wielkim plusem jest ukazanie rozterek Jane i Elżbiety. Jane bywała chwilami wkurzająca przez swoją idealność. Zdawało mi się to czasami nienaturalne. Jak można być tak obiektywnie nastawionym do świata, że widzi się w ludziach głównie te dobre cechy, a złe tłumaczy tak, aby nie przeważały nad oceną danej osoby? Jednak myślę, że bez tego książka nie wpływała by w taki sposób na czytelnika, gdyby nie uwydatnienie tej cechy jednej z córek państwa Bennetów. Książkowi bohaterowie mają to do siebie, że jedni wzbudzają naszą sympatię, a inni wręcz odwrotnie. Jedną z moich ulubionych postaci wykreowanych przez panią Austen jest Lizzy Uwielbiałam, gdy przekomarzała się z panem Darcym i wręcz nie mogłam się tego doczekać.

Myślę, że w tej powieści największą uwagę powinniśmy skupić na zachowaniach poszczególnych bohaterów. Jest ono kluczem do zrozumienia całości. Książka na pierwszy rzut oka wydaje się zwykłym romansem, jednak tak naprawdę przekazuje nam wiele wspaniałych wartości, a przy okazji poprawia czytelnikowi humor. Sama się aż dziwiłam, że podczas czytania cały czas nie potrafiłam pozbyć się uśmiechu, który od pierwszych stron pojawił się na mojej twarzy. Nawet po przeczytaniu książki długo nie byłam w stanie zapomnieć wrażeń jakie ona na mnie wywarła.

Dumę i uprzedzenie polecam każdemu czytelnikowi, ponieważ uważam, że taką literaturę każdy z nas powinien znać,  tym bardziej jeśli chodzi o kobiety. Mam nadzieję, że choć trochę zachęciłam was do zapoznania się z tą poruszającą serce i poprawiającą humor pozycję, która uważana jest za klasykę w literaturze. Osobiście z przyjemnością zapoznam się jeszcze z twórczością Jane Austen.

P.S. Nie zapomnijcie o konkursie antywalentykowym ŚBK i Księgarni Victoria Zabrze. Szukajcie hasła! Myślę, że trudne to nie jest, ponieważ jest dobrze widoczne zaznaczenie ;) Powodzenia!

"Im więcej poznaję świat, tym mniej mi się podoba, a każdy dzień utwierdza mnie w przekonaniu o ludzkiej niestałości i o tym, jak mało można ufać pozorom cnoty czy rozumu."